دانه چیا (ریحان کوهی )برزیلی

در کتابهای طب سنتی ایرانی طبع ریحان کوهی گرم و خشک است^[۴] و برای آن خواص بسیاری ذکر شده است. از جمله کتاب مخزن الادویه می‌گوید: «خواص آن شادی‌بخش و مقوی دل و شامه و فم المعده بوده مبهی [شهوت آور] مدر و کیفیت اعتدال بخشیدن و حل‌کنندگی آن در معالجه ورمها و از بین بردن ترکهای دست و پا و سینه و خفقان و غشی به کار می‌رود و برای تنگی نفس و ضعف کبدی سرد و گرفتگی مجاری سپرز و خرد کردن سنگهای مثانه بسیار مؤثر است.» کتاب طبّ الصمصام آن را دارای این خواص می‌داند: نرم‌کننده مجاری تنفسی و خنک‌کننده، تحلیل‌برنده ورم کلیه و ضد التهاب مجاری ادراری، برطرف‌کننده حبس البول و ضد اسهال، ضد نفخ شکم و آرام‌بخش، محرک و مسکن دردهای عمومی بدن، معرق و قطع کننده شکم‌روش، ملین و ضد اسپاسم عضلانی، مدر و برطرف‌کننده ترشحات زنانگی.

همین طور در کتاب الکافی از امام صادق نقل شده است: «حوک [ریحان کوهی] سبزی پیامبران است. بدانید که در آن هشت خاصیت است: اشتهاآور است،گرفتگی‌‌های عروق و مجاری را می‌گشاید، آروغ را خوشبو می‌سازد، دهان را بوی خوش می‌بخشد، غذا را دوست داشتنی می‌سازد، درد و بیماری را از بدن بیرون می‌کشد و امان انسان از جذام است. چون در درون انسان جای گیرد، همه بیماری‌ها را فرو می‌نشاند.»